مقاله

دستورالعمل استفاده از NFPA 72

شناسه خبر: 19106
تاریخ و زمان ارسال: 25 شهریور 1396 ساعت 17:00

NFPA72 کدی بین‌المللی برای کاربری، نصب، تعیین موقعیت، اجرا، نظارت، آزمایش و نگهداری از سیستم‌های اعلام حریق و سیستم‌های ارتباطات اضطراری می‌باشد. NFPA72 همچنین پایگاه‌های نظارت بر ارسال پیام اضطراری، سیستم‌های گزارش پیام اضطراری عمومی (اعلان عمومی) و تجهیزات اعلام حریق خانگی را پوشش می‌دهد. این کد نشانگر هزینه صرف‌شده از سوی بسیاری از فعالان صنعتی است که به ایجاد بالاترین استاندارد ممکن علاقه دارند تا کارکرد بی‌نقص این سیستم را تضمین کنند. این کد با سایر کدها که محصول یک نقطه‌نظر واحد، مثلاً کد رسمی ساختمان هستند، متفاوت است. NFPA72 به صورت مستمر به‌روزرسانی‌ شده و تکنولوژی‌های جدید، تحقیقات و نتایج آزمون‌ها و تجربیات حوزه واقعی برای این به‌روزرسانی به کارگرفته شده است.

هدف NFPA72 آن است که مشخص کند، یک سیستم چگونه یک سیگنال یا پیام اضطراری را در پاسخ به برخی از شرایط تولید می‌کند. این کد همچنین مشخص می‌نماید که آن سیگنال یا پیام اضطراری چگونه انتقال داده شده و چگونه ابزار ارسال هشدار و اعلان‌کننده جهت هشداردادن و آگاه‌سازی مردم مورداستفاده قرار می‌گیرد. همچنین هدف این کد، تعیین سطوح عملکرد و اعتبار انواع مختلف سیستم‌های اعلام حریق، پایگاه‌های نظارت بر سیستم‌های هشدار اضطراری یا آلارم، سیستم‌های گزارش اضطراری عمومی، تجهیزات اعلام حریق و سیستم‌های ارتباطی اضطراری و اجزاء آن می‌باشد.

تصویر ۰۱

مرجع و منبع NFPA72 دیگر کدها، قوانین و مقررات مانند موارد زیر می‌باشد:

کدهای حفاظت از جان و ساختمان ( Building & Life Safety Codes )
کدهای حریق ( Fire Codes )
کدهای آسانسور ( Elevator Codes )
کدهای مکانیکی ( Mechanical Codes )
سایر استانداردها و کدهای NFPA
کدها، آیین‌نامه‌ها و مقررات محلی

تصویر ۰۲

این اسناد معادل‌شده ممکن است مواردی از سیستم‌های تشخیص و اعلام حریق را الزامی کنند. مثلاً دستور دهند که یک سیستم معین مانند دتکتورهای دود یا دستگاه‌های تشخیص دود، سیستم نظارت اسپرینکلر یا آب‌فشان و آگاه‌سازی سکنه با استفاده از ابزار هشدار صوتی و تصویری باید دارای چه مشخصاتی باشد. پس از آن، این اسناد الزام می‌کنند که سیستم‌ها و خصوصیات آنها مطابق NFPA72 نصب شده، آزمایش شده، بازرسی گردیده و نگهداری شوند.PA

NFPA72 استاندارد محافظت در صنعت است. بدین معنی که این استانداردی است که یک حرفه‌ای ذی‌صلاح باید شغل خود را مطابق آن به اجرا بگذارد. حتی اگر صراحتاً در کد و استاندارد و قوانین و مقرارات دیگر ذکر نشده باشد. این کد، قانون، قاعده یا حکمی است که پیش‌نیازها یا پیش‌شرط‌های ساخت و حفاظت از حریق را شکل می‌دهد. استاندارد سیستم سندی است که کدهای آن به جزئیات مربوط به کاربرد، جایگاه نصب، اجرا، نگهداری سیستم‌ها در فضای خاص قیدشده در کد، ارجاع می‌یابد. استاندارد کالا یک استاندارد فهرست‌بندی شده است که امنیت محصول، قابل‌اتکابودن و سطح مشخصی از اجرا را تضمین می‌کند.

تفاوت بین کد و استاندارد این است که کد می‌گوید چه کاری باید انجام شود و استاندارد می‌گوید، آن کار باید چگونه و به چه نحوی به اجرا درآید. به عنوان مثال بیایید نگاهی به سیستم تشخیص دود موردنیاز برای سالن یک ساختمان اداری و یا یک هتل که در کد ساختمان قید شده است، بیندازیم. فضای ۳۰ فوتی بین دتکتورها نه بر اساس یک قاعده مستقل علمی بلکه براساس استانداردهای اجرا و پیش‌نیازهای ذکرشده در کد مشخص شده که برای مطابقت با هدف‌های مطلوب جامعه تنظیم گردیده است.

اگر این فاصله از ۳۰ فوت بیشتر شود، زمان پاسخ به حریق کندتر می‌شود. این پاسخ کندتر می‌تواند منجر به آن گردد که پیش از خروج افراد از خروجی ساختمان، دود آن خروجی‌ها را مسدود کند. برای جبران کندی پاسخ ناشی از فاصله دتکتورهای دودی یا دستگاه‌های تشخیص دود می‌توان حساسیت دتکتورها را بالا برد و درنتیجه سرعت واکنش دتکتورها را افزود. هر چند در استاندارد کالا به حساسیت دتکتورهای دودی اشاره مختصری شده است.

لذا عناصر سه‌گانه متفاوت -کد حفاظت از جان و ساختمان، NFPA72 و استاندارد کالا- به نحوی تنظیم شده‌اند که باهم در تعادل باشند. اگر تغییری در یکی ایجاد شده، می‌بایست دیگر عناصر برای حفظ این تعادل تغییر یابند. متناوباً یک یا چند عنصر از این عناصر سه‌گانه را می‌توان عامدانه به منظور تغییر واکنش سیستم تغییر داد. حائز اهمیت است که رابطه متقابل ذکرشده به‌درستی درک‌شده و برای طراحی، برنامه‌ریزی، نصب، آزمایش و کاربری سیستم موردتوجه قرار گیرد.

تصویر ۰۳

اگر ویژگی‌های یک نوع اعلام حریق خاص و قوانینی که ما را ملزم می‌کند که این سیستم را برگزینیم در کدهای حفاظت جان و ساختمان در مقابل حریق یا در هر مجموعه قوانین دیگر آمده باشد، این سوال پیش می‌آید که باید از کدام قانون تبعیت کرد؟ چرا و چگونه؟

عموماً نوع استفاده و کاربری ملک است که پیش‌نیازهای حفاظت جان و ساختمان و کدهای حریق را مشخص می‌کند. به‌عنوان مثال حفاظت در برابر حریق یک دفتر کار کاملاً با یک بیمارستان متفاوت است و برای یک کارکرد ویژه یا یک مجموعه خاص، ریسک‌ها و درصد خطرها براساس ارتفاع ساختمان و نوع ساخت و بار کاربری، وجود یا عدم وجود سیستم اسپرینکلر خودکار یا سایر سیستم‌های اطفاء متفاوت است. توجه به همه این مسائل بر ویژگی‌های یک سیستم ارسال پیام هشدار یا تشخیص حریق تاثیرگذار است. به عنوان مثال یک ساختمان تفکیک‌شده مجهز به سیستم اطفاء حریق اسپرینکلر، نیازمند داشتن سیستم تشخیص دود کامل نمی‌باشد ولی ممکن است وجود یک سیستم کامل اخطار به سکنه با تجهیزات ارسال آلارم یا پیام خطر به مکانی خارج از محدوده ساختمان برای آن ضروری باشد. به عبارت دیگر، یک ساختمان مسکونی مانند یک آپارتمان که فاقد سیستم اطفاء حریق اتوماتیک اسپرینکلر است، محتملاً نیازمند یک سیستم خودکار تشخیص دود در مناطق عمومی یا مشاعات و تشخیص حریق در آپارتمان‌ها است.

کدها به طور نمونه الزامات ویژه سیستم اعلام حریق در قسمت‌های پوشش داده شده را فهرست می‌کنند. به انضمام اینکه چگونه می‌توان حریق را به‌صورت دستی اعلام نمود. همانند زمانی‌که از یک شستی دستی استفاده می‌شود یا این‌که دتکتورهای موجود به‌صورت خودکار اعلام حریق می‌نمایند. کدها مشخص می‌کنند که چگونه به ساکنین از اتفاقی که روی داده، توسط وسایل هشدار صوتی مانند: آژیرها یا استفاده از هشدارهای بصری همانند استروب لایت اخطار داده شوند. اگر در کد آمده باشد که وجود سیستم اتوماتیک اسپرینکلر یا هر نوع دیگری از سیستم اطفاء حریق الزامی است، باید از آن سیستم‌ها استفاده شود.

ممکن است به اعلام خطر به نیروهای اضطراری با استفاده از یکی از روش‌های مطرح‌شده در NFPA72 نیز نیاز باشد. سیستم‌های اعلام حریق در اماکن حفاظت‌شده باید به سایر مکان‌ها نیز پیام‌های خطر ارسال کنند تا صاحب ملک یا شرکت خدماتی آگاه شده و اقدامات مناسب لازم را اتخاذ نماید. در واحدهای مسکونی مثل: خانه‌ها، آپارتمان‌ها، اتاق‌های هتل‌ها، مشاعات و مجموعه‌ها کدهای حفاظت از جان و کد حریق استفاده از سیستم تشخیص و اعلام حریق متفاوتی برای ساکنان را لازم می‌داند که با سیستم اعلام حریق ساختمان‌های حفاظت‌شده متفاوت است.

جزئیات تشخیص دود در ایستگاه‌های یک‌گانه یا چندگانه و نیز سیستم‌های اعلام حریق خانگی نیز در فصل مستقلی در NFPA72 آمده است.

NFPA72 سیستم‌های اعلام خطر و سیستم‌های ارتباط اضطراری را نیز پوشش می‌دهد. هرچند کد به‌نحوی تنظیم شده است که نیازهای هر دو را در بر گیرد. بخش‌هایی از این مجموعه آموزشی تنها بر سیستم‌های ارسال پیام خطر تمرکز می‌کنند که در فصل‌های مختلف تنظیم شده است. هر فصل به یک موضوع خاص می‌پردازد و چندین پیوست وجود دارد که اطلاعات تکمیلی در آنها آمده است. محتوای آنها در دسته‌بندی‌های اصلی تنظیم شده‌اند. فصل‌های اولیه (فصل‌های ۱ تا ۹) مربوط به مسائل اجرایی، فصل‌های ۱۰ تا ۱۹ مربوط به مسائل پشتیبانی و فصل‌های ۲۰ تا ۲۹ به مسائل مربوط به سیستم‌ها می‌پردازد که پیوست‌های مفیدی از A تاI دارد. این گروه‌ها به طبقه‌بندی بهتر و استفاده آسان‌تر کمک کرده و فضای کافی برای افزودن به محتوای این فصل در آینده را ایجاد می‌کند. NFPA72 به منظور ایجاد و حفظ این گروه‌بندی از هر ۲۹ فصل استفاده نمی‌کند. بلکه در حال حاضر فقط از ۱۵ فصل استفاده می‌کند.

تصویر ۰۴

فصل‌های ۱ ، ۲ و ۳ در همه کدها و استاندارهای NFPA مانند: NFPA70E، استاندارد و امنیت برق در محیط کار به‌استثنای NEC (کد ملی برق) عناوین مشابه دارند.

فصل ۷ که فصل اسناد است، جدید بوده و در سال ۲۰۱۳ به NFPA72 افزوده شد. این فصل به این منظور ایجاد شده که قوانین مربوط به سندسازی همه در یک بخش ذکر شوند. فصل ۴ تا ۶ و ۸ تا ۹ مورداستفاده قرار نمی‌گیرد و با عنوان فصل‌های ذخیره‌شده، فهرست‌بندی شده‌اند. این فصول ممکن است در نسخه‌های آتی کد مورداستفاده قرار گرفته و یا بلااستفاده بمانند. محتوای فصل‌های پشتیبانی به اطلاعاتی می‌پردازد که یک سیستم را به یک سیستم کاربردی که اهداف طراح را برآورده می‌کند، تبدیل می‌کند. این عناصر در ساخت و نگهداری از یک سیستم مورداستفاده قرار می‌گیرند.

تصویر ۰۵

عمده مطالب NFPA72، سیستم‌های اعلام حریق اماکن حفاظت‌شده در فصل ۲۳ آمده و سیستم‌های هشدار چند یا تک ایستگاهه هستند. سیستم‌های اعلام حریق خانگی در فصل ۲۹ قرار دارند. این دو نوع سیستم، رایج‌ترین موضوعاتی هستند که برای آن به NFPA72 رجوع شده و از آن استفاده می‌گردد.

تصویر ۰۶

فصل‌های ۲۶ و ۲۷ به سیستم‌های هشدار در ایستگاه‌های نظارت، سیستم‌های گزارش هشدار به مراکز اضطراری عمومی و انتقال پیام به خارج از مکان موردنظر می‌پردازد. این سیستم‌ها با هدف تسریع در اقدام به عملیات از سوی نیروهای اضطراری و نیز خدمات از سوی شرکت‌های خدمات و پشتیبانی مورداستفاده قرار می‌گیرند.

فصل ۲۱ ، واسطه‌های اعمال کنترل اضطرای است. این فصل در سال ۲۰۱۲ به منظور تقویت قوانین مربوط به میانجی‌های سیستم‌های ارتباط بین اعلام حریق و مراکز اضطراری و تعامل بهتر با سایر سیستم‌های ساختمانی افزوده شد.

به عنوان مثال، این فصل پیش‌نیازهایی را که برای سیستم اعلام حریق لازم است تا در فرآیند آغاز به کار، فراخوانی یا قطع برق آسانسور اعمال شود، ذکر می‌کند. کارکرد موردنظر یک سیستم آسانسور در کدهای مختلف پوشش داده شده است. به طور مشابه کدهای امنیت جان و ساختمان و NFPA 3 ذکر می‌کند که آیا اسپرینکلر خودکار در فضای یک آسانسور خاص لازم هست یا نیست؟ پیش‌نیازهای NFPA به نحوی نگارش شده است که دست‌به‌دست دیگر کدها و استانداردها داده و با آنها هماهنگ باشد.

فصل ۲۴ ، سیستم‌های ارتباطات اضطراری، در سال ۲۰۱۰ افزوده شد تا پیش‌نیازهای مربوط به سیستم‌های ارتباط صوتی و سیستم‌های اعلان عمومی را تقویت کند.

تصویر ۰۷

پیوست‌ها، فصل‌های ضروری هیچ کد یا استاندارد NFPA نیستند. اما تکمیل‌کننده آن می‌باشند. پیوستA برای ذکر مثال‌ها و متون تکمیلی برای توضیح بیشتر درباره پیش‌شرط‌های گنجانده‌شده در متن اصلی کد است. پیوستB یک راهنمای مهندسی است که شامل روش‌هایی برای محاسبه پارامترهای سیستم است. پیوستC که در سال ۲۰۱۰ افزوده شد، راهنمایی برای طراحی و اجرای سیستم‌های اعلام حریق در مکان‌های حفاظت‌شده است. پیوست فهم گفتار در سال ۲۰۱۰ به آن اضافه شد تا درباره طراحی، اجرا و آزمون‌های سیستم‌های ارتباط صوتی توضیح دهد. همانطور که گفته شد استفاده از NFPA72 باید در کنار سایر قوانین، کدها یا استانداردهای دولتی لازم الاجرا گردد. پیوست E نمونه احکامی است که باتوجه به قوانین قضایی برای کاربری NFPA72 در مسائل قضایی ذکر شده است. پیوست F راهنمایی برای آزمودن انواع مختلف مدارهای مشخص‌شده در فصل ۱۲ کد NFPA72 است. پیوست G فهرست کتب مرجعی است که کابران می‌توانند برای اطلاعات و منابع بیشتر به آنها مراجعه کنند.

مدارک لیست‌شده در این فهرست، بخشی الزامی از کد، مانند آنچه در فصل ۲ می‌آید، نیستند. در پایان باید گفت که فهرست موضوعات بهترین مکان برای شروع مطالعه برای یافتن پاسخ‌هایی به سوالات خاص مدنظر شماست.

تصویر ۰۸

فصل‌های درون کد به بخش‌های مختلفی تقسیم شده‌اند. برای ارجاع به پیش‌نیازها یا قوانین کد، از شماره فصل و پس از آن از بخش استفاده می‌شود و نه از شماره صفحه. هر چه این طبقه‌بندی دقیق‌تر باشد، کاربرد این قوانین نیز دقیق‌تر خواهد بود. بسیار حائز اهمیت است که همه ارجاعات جزئی مطالعه شوند. چرا که حاوی استثنائات از قوانین کلی است که در بخش قبلی آمده است.

علامت‌گذاری مقالات در کدها مثل ستاره‌ها، قوانین عمودی، کروشه‌ها و دایره‌های توپر معنای خاصی دارند.

ستاره‌ها نشان‌دهنده آنند که محتوای توضیحی درون پاراگراف را می‌توان در پیوست A یافت.
کروشه‌ها نشان می‌دهند که موارد ذکرشده از یک سند NFPA دیگر استخراج شده و شماره سند را فهرست می‌کنند.
قوانین عمودی نشان می‌دهد که یک متن جدید اضافه شده یا تغییرات اساسی نسبت به نسخه قبلی اعمال شده است.
دایره‌های توپر نشان می‌دهد که یک پاراگراف نسبت به نسخه قبلی حذف شده است.
پرانتزهایی که در پی یک پاراگراف می‌آید نشان‌دهنده کمیته مسئول این بخش یا پاراگراف است.

مخفف نام کمیته‌ها در لیست کمیته‌ها در انتهای سند کد آمده است. برای دانستن موارد حذف‌شده، می‌توان به نسخه‌های قبلی مراجعه کرده و متون پیش از دایره‌های توپر را دید تا مشخص شود به جای نقطه توپر از چه چیزی استفاده شده است. همیشه باید به شماره‌گذاری پاراگراف‌ها توجه کرد. چرا که با حذف یا اضافه‌شدن مطالبی به متن، قبل از آن می‌تواند تغییر یابد.

کتاب راهنمای NFPA72 ، NFPA72 Handbook ، راهنمای تکمیلی و منبعی است که می‌توان جداگانه تهیه کرد. این کتاب حاوی اطلاعاتی است که کمک می‌کند، پیش‌شرط‌های کد را فهمیده و به بهترین نحو اجرا کرد. کتاب حاوی تمام متن NFPA72 و نیز اظهارات و قوانین موثق و پیشنهادات عملی برای استفاده از آنهاست. بخش سوالات متداول، FAQ ، در این کتاب به معضلات اصلی با توضیحات مربوطه و دلایل وضع قوانین و نیز اجرا و استفاده از آن می‌پردازد. در کتاب مثال‌ها، جداول، عکس‌ها و تصاویری وجود دارد که به خواننده برای درک و استفاده بهتر از محتوای NFPA72 کمک می‌کند.

فصل ۳ حاوی تعاریفی است که اطلاعاتی برای استفاده از کلمات تخصصی درون کد می‌دهد و به‌عنوان یک لغت‌نامه برای استفاده از این کلمات تخصصی استفاده می‌شود. ساختار فصل ۳ مشابه با دیگر اسناد NFPA است. بخش اول ۳٫۱ ، عمومی بوده و توضیح می‌دهد که هرگاه اصطلاحی در این فصل نیامده باشد، از معنای کلی آن استفاده کنید. دیکشنری وبستر (Webster) برای توضیح معنی کلمات معمولی مورد استفاده قرار گرفته است. بخش ۳٫۲ شامل زبان اداری NFPA بوده و محتوای کلام این بخش، مشابه کلام مورد استفاده قرار گرفته در اسناد NFPA می‌باشد. بخش ۳٫۳ شامل توضیحات خاص این سند NFPA است. مانند هر بخش دیگری از کد ممکن است توضیحات جزئی‌تری در خود داشته باشد.

فصل ۳ ، اصطلاحات و عباراتی را برای شما توضیح می‌دهد که ممکن است هر کس آنها را به نحوی برداشت و تفسیر کند. در این کد، توضیحاتی درباره ابزار تایید و فهرست جزئیات آمده است. ابزار تایید درباره تایید تجهیزات، کالاها یا خدمات توسط مقام قانونی مسئول (مقام دارای صلاحیت قضایی) توضیح می‌دهد و ابزار فهرست، ما را از فهرست‌های منتشرشده موردتایید سازمان‌های ذی‌صلاح و دارای صلاحیت قضایی آگاه می‌کند. این فهرست‌ها، فهرست‌هایی از کالاها، خدمات و تجهیزاتی است که مورد ارزیابی محصولات و خدمات قرار گرفته و برای پشتیبانی مدت‌دار با استانداردهای مطروحه همخوانی داشته و مناسب تشخیص داده شده است.

اصطلاح مقام قانونی مسئول، AHJ ، را اغلب در تمام قسمت‌های کد خواهید دید. این اصطلاح به معنای سازمان، اداره یا فردی است که مسئول اجرای پیش‌نیازهای مطرح‌شده در یک کد یا استاندارد است. مقام قانونی مسئول می‌تواند یک مقام دولتی، مثلاً یک متخصص آتش‌نشانی یا یک ناظر ساختمانی باشد. بیمه‌گذاران هم می‌توانند نقش مقام قانونی مسئول را داشته باشند، آنگاه که برای انعقاد قرارداد بیمه ساختمان شرایط صاحب ملک را بررسی می‌کنند. به علاوه مقام قانونی مسئول می‌تواند مالک یا نماینده مالک، مثلاً معمار یا پیمانکار او باشد. همچنین ممکن است در یک پروژه بیش از یک مقام قانونی مسئول وجود داشته باشد.

کلماتی مانند Shall یا Should غالباً در متن استفاده می‌گردد.

Shall (باید) نشان‌دهنده یک مساله اجباری است.

Should (بهتر است که) نشان‌دهنده ارجحیت یک مساله است، اما الزامی نیست.

به عنوان مثال کد بیان می‌کند که اسناد مربوط به طراحی، پذیرش و تکمیل سیستم‌های جدید تحت کد باید از حداقل شرایط شرایط ذکرشده در فصل ۷ برخوردار باشد. برای تعریف شرایط پایه، باید به پاراگراف‌های بعدی در ادامه همان بخش استناد کرد. شرایط اجباری در متن اصلی کد یعنی فصل‌های ۱ تا ۲۹ می‌آید. بخش‌هایی از کد که تحت عنوان “بهتر است که” عنوان می‌شود، تنها پیشنهاد می‌کند و استفاده از آنها محدود به بخش‌های پیوست است. کلمه “بهتر است که” نباید در متن اصلی کد استفاده شود و نشان‌دهنده یک ایده خوب یا عملکرد بهتر است. ولی اگر انجام نشود، باز هم عملکرد سیستم اعلام حریق، قابل‌قبول است.

تصویر ۰۹

در نسخه ۲۰۱۳ ، NFPA72 مدل “پاسخ – اعلام – پیش‌شرط” را با هم تلفیق می‌کند. NFPA72 نیازمند پاسخ‌های خاص از سیستم‌هاست. اما به صراحت به پاسخ‌های دیگر، مثلاً به واکنش مردم وقتی که پیام اضطراری را دریافت می‌کنند، نمی‌پردازد و در بیشتر موارد سایر کدهای ساختمان و امنیت جانی است که پاسخ موردانتظار از افراد یا سایر سیستم‌ها را ذکر می‌کند.

در حقیقت سیستم اعلام حریق یا سیستم هشداردهنده است که در پی تغییر شرایط به سایر سیستم‌ها پیام می‌فرستد. به معنای دیگر، پیام‌های استفادهشده برای انتقال اطلاعات درباره شرایط، به‌منظور اتخاذ گامی مناسب توسط ساکنین یا هر سیستم دیگری چون آسانسورها یا دمنده‌ها به کار می‌رود. هرگاه شرایط متفاوتی پیش بیاید، پاسخ‌ها نیز متفاوت خواهند بود. NFPA72 برخی از این موقعیت‌های عادی و غیرعادی را توضیح می‌دهد. یک پیام می‌تواند ارتباط مخابراتی بین تشخیص‌دهنده دود و پانل اعلام حریق باشد تا پاسخ خاصی از پانل اعلام شود. هر یک از واکنش‌های پانل یا تابلوی مرکزی می‌تواند به ساکنین پیام‌های هشدار‌دهنده بدهند تا ساختمان را تخلیه کرده یا پیام‌هایی را به مکان‌هایی دورتر از ساختمان بفرستد تا اقداماتی ازطرف نیروهای اضطراری آغاز شود.

آنچه ذکر شد نمونه‌ای از اصطلاحات بسیاری است که در فصل ۳ می‌بینید. شایسته است، کلماتی را که در تفسیر، ایجاد شبهه می‌کند، مشاهده و بررسی نمایید. به عنوان مثال راه‌های متفاوتی برای تفسیر عبارت “واحد مسکونی” وجود دارد. تعریف رسمی “واحد مسکونی” در کد آمده است. بنابراین بدون توجه به نقش فرد در پروژه، همه از کلمه برداشت یکسانی خواهند داشت. متشابهاً سطح یک سقف می‌تواند صاف باشد و یا ستون، تیر حمال یا تیرک داشته باشد. NFPA72 برای هر یک از اصطلاحات توضیحاتی دارد که بر طراحی سیستم‌های تشخیص دود یا آتش تاثیر می‌گذارد.

اگر کلماتی را که می‌خواستید در فصل ۳ نیافتید، منبع رسمی بعدی که می‌توانید به آن رجوع کنید، دیکشنری وبستر (Webster) نسخه ۱۱ می‌باشد.

تصویر ۱۰