گزارشی از فعالیت های اجتماعی گروه صنعتی یحیی در دوران کرونا:

هدفی بالاتر از حفظ جان مردم نیست

شناسه خبر: 24493
تاریخ و زمان ارسال: 6 فروردین 1399 ساعت 18:57

چند روزیست که با خودم کلنجار میروم که چگونه روایتگر ماجرایی باشم که به شدت مرا تحت تاثیر قرار داده و نگاهم را به زندگی و آدم‌های اطرافم عوض کرده است. من خبرنگار هستم و کارم نوشتن است پس بالاخره دست به قلم شدم و می‌خواهم هرچند اندک سهم داشته باشم در مجاهدت مردان و زنان این سرزمین که گویی هنوز خودگذشتگی و عشق را در وجودشان می‌پرورانند درست وقتی که دنیا حکم‌ قفس پیدا کرده است به اعتقاد بسیاری بهترین کار کنار ایستادن و نظاره‌ کردن است آن‌ها به میدان می‌آیند. می‌خواهم راوی قصه‌ای باشم در عصر سرمایه داری و به اشتراک بگذارم مزمزه کردن انسانیتی که در وجودم شعله ور شده است.

ویروس کرونا و شیوع آن در تمام دنیا و بالطبع ایران در یک ماه اخیر حسابی زندگی مردم رو تحت شعاع قرار داده است. چه دستانی که رو شد در این بازار داغ ماسک و لوازم بهداشتی و چه افرادی که لقمه شان را در خون مردم زدند. اخبار ناراحت کننده که امان همه‌مان را بریده است و کاسه چه‌کنم کنم در دستان مسئولین گذاشته است. هرچند مطمئنا از این تنگناه نیز عبور خواهیم کرد و بعدها تاریخ خواهد نوشت که در قرن بیست و یکم مردمانشان چه کردند و قهرمانانشان که بودند.

پزشکان و پرستاران که مدافعان سلامت شده‌اند در خط مقدم از جان گذشته و به یاری مردم شتافته‌اند. اما در این‌ میان هستند قهرمانانی که گمنام و بی ادعا وارد میدان شده‌اند و از جان شیرینشان برای اعتقادی که دارند گذشته‌اند.

بعداز شیوع کرونا در کشور ماجرای اصلی و دغدغه مردم شد ماسک و دستکش که به توصیه پزشکان یکی از واجب ترین اقلام جلوگیری از بیماری بوده و است.

به واسطه کار در حوزه ایمنی بیشتر از دیگران در ماجرای بازی واردات و تولید و احتکار ماسک بوده‌ام و چه بسیار افرادی که از آب گل آلود به دنبال ماهی گرفتن بودند برای خودشان و البته عزیزانی که از همان اول به دنبال تولید برای جوابگویی بازار و نیاز مردم.

البته شاید روی کاغذ تعداد تولیدکنندگان ماسک در کشور زیاد باشد اما در واقعیت شاید به بیست شرکت هم‌ نرسد که تولید کننده واقعی باشند و با توجه به بحران بوجود آمده و خالی بودن انبارهای مدیریت بحرانی و تقاضای بالای جامعه قطعا جوابگوی بازار نبوده و نایاب شدن ماسک‌ را به همراه داشت.

یک ماه پیش باخبر شدم گروه صنعتی یحیی که سالهاست در حوزه ایمنی و تولید کفش به عنوان یکی از بهترین‌ها مطرح بوده دست به کاری دوراز ذهن زده و با همتی خارق العاده در کوتاه ترین زمان ممکن دست به طراحی و تولید ماسک زده است. برام بسیار جالب بود و همان موقع با مهندس یوسف صدیقی تماس گرفتم و قرار شد برای بازدید و آشنایی با کم و کیف کار به کارخانه‌اش بروم.

آنقدر ماجرا برایم دور از انتظار بود که تا وقتی با چشمانم ندیدم باور نکردم. خط تولید کفش تعطیل و از تمام پتانسیل موجود برای تولید ماسک استفاده میشد. عجیب اما واقعی بود. یکی از بهترین تولیدکنندگان کفش با ثبت سفارش بالا خط تولیدش رو متوقف و با توجه‌به نیاز جامعه و بومی سازی و بهینه سازی با ابتکار جدیدی بدون حمایت و همراهی سازمانی دست به تولید ماسک زده بود. با مهندس صدیقی که صحبت کردم و دلیل کارش را جویا شدم با شور و صداقت در کلامش از مسئولیت اجتماعی و نیاز جامعه سخن میگفت. ماجرا وقتی تامل برانگیز می‌شود که شاهد باشی مجموعه‌ای در بالاترین قله تولید محصول باشد و بیشترین سود مالی از تجریه و فروش چنددهه کار را به یکباره کنار بگذارد و به سمت حوزه‌ای برود که فقط و فقط برای احساس مسئولیت و عشق باشد. از همان روزهای اول سخن این مجموعه خودکفایی بود و برطرف کردن نیاز ارگان‌ها و سازمان‌هایی که مهم ترین مشکلشان فراهم کردن ماسک بوده و است. برای همین اعتقاد بود که به محض تولید و کسب مجوزهای بهداشتی از سازمان غذا و دارو و استاندار شروع به توزیع رایگان و رفع نیاز بخش‌های عفونی بیمارستان‌های مسیح دانشوری و امام خمینی کرده‌اند. البته این روزها هر سازمانی که برویم نشان و اثری از ماسک‌های یحیی است.

خط تولید ماسکی که از پتانسیل تولید کفش استفاده کرده و سیستم بهداشتی و اتوکلاوی که‌برای اولین بار در این‌صنعت شاهدش هستیم همه و همه گواه مسیر درست و اصولی در تولید ماسک می‌باشد. ماسک‌های یحیی صرفا بدون نیاز به دستگاه‌های معمول تولید ماسک توسط نیروی انسانی تولید می‌شود و مهندس صدیقی معتقد است اگر فضای مناسب و نیروی کار کافی داشته باشد روزانه می‌تواند تا یک‌میلیون ماسک تولید کند‌.

تا اینجا قصه، ما شاهد همت بخش خصوصی هستیم که وارد عرصه جدیدی شده که نیاز جامعه است. اما هرچه جلوتر می‌روم شخصیت مهندس صدیقی و کارش برایم بیشتر هویدا می‌شود. زمانی که خبر تولید این‌ماسک در بازار می‌پیچد تماس‌های مکرر پخش کنندگان با شرکت برای ثبت سفارش است و عجیب قستی که به هیچ‌تماس جواب داده نمی‌شود و دغدغه مهندس صدیقی می‌شود تعامل و همراهی هلال احمر آن هم بدون‌چشم داشت و تنها برای انجام وظیفه‌ای که بر گردن خود احساس می‌کند‌. شاید در نگاه اول برای شما هم باور کردنش سخت باشد جوانی که در زندگی‌اش در اوج‌موفقیت و ثروت است چگونه از جان شیرین می‌گذرد و به جای نشستن در ویلای شخصی و منتظر ماندن برای حل مشکل وارد میدان می‌شود و علاوه بر تجهیز داوطلبان هلال احمر خود نیز داوطلب می‌شود تا از ماشین‌های عبوری تست بگیرد. از روز اول عید به همراه تیم یحیی به کمک هلال احمر رفته و آنقدر به تولید ماسک‌هایش اعتقاد دارد که کودک خردسالش رو نیز به همراه خود برده است.

وقتی از وی سوال می‌کنم علت آوردن فرزندش به میدان چه بوده است جوابی غم انگیز و البته شیرین می‌دهد. می‌گوید دو ماه بود که پسرم را ندیده بودم و روز اول عید دلتنگی امان هر دوی ما را بردیده بود و از طرفی اشاره کرد به یک‌ماه پیش وقتی گفت احساس مسئولیت را باید در خود ایجاد کنیم و این موضوع حاصل یک تفکر و فرهنگ است که یک شبه به آن‌ نخواهیم رسیدو گفت “من امروز یحیی را به میدان آوردم که اگر روزی دوباره کشورم به همت مردمانش نیاز داشته باشد جوانانی چون‌ یحیی به جای ساختن گوشه‌ای امن برای خود به فکر ساختن جامعه‌ای امن برای تمام مردم کشورشان باشند.”

درخواست یوسف صدیقی مدیریت گروه صنعتی یحیی تنها یک‌ چیز است و آن هم رعایت مردم به نکات مورد تایید وزارت بهداشت و ماندن در خانه‌هایشان. او می‌گوید حالا که قرار صدای مرا به دیگران برسانی بگو برای حفظ جان خودشان قید سفر رو بزنند ما از جانمان میگذریم‌ تا جان آن‌ها به خطر نیوفتد، پس لطفا رعایت کنید و در خانه بمانید.

آری این است قصه عشق، شجاعت و از خودگذشتگی مردمان عصر ما. به لطف وجود چنین انسان‌هایی در جامعه قطعا به زودی از شر این ویروس منحوس رها خواهیم شد.

گالری تصویر: