روز خبرنگار، روز قلم

چه کسی است که خبرنگاری کرده باشد و معنای این سال‌ها، ماه‌ها، روزها، ساعت‌ها و ثانیه‌ها را نداند.

ارزش هر لحظه فعالیت و کار حرفه‌ای خبرنگاری اگرچه سخت و طاقت فرسا و پرمسئولیت است برابر هزاران ساعت است. خبرنگاری که بار امانت یک انتقال، یک تحلیل و یک تفسیر را به دوش می‌کشد می‌داند که چه بر دوش دارد.

خبرنگاری کنکاش در کلمات برای بیان یک مفهوم است، مفهومی که در آن خیر بر شر ارجحیت دارد و زیبایی بیان یک جمله به صرف زمان آن می‌ارزد.

اما مقدس‌ترین واژه در خبرنگاری، قلم است، آنچه بیان را به تقریر می‌آورد و گوش را شنوا، قلم است.

این ابزار وسیله انتقال آنچه مسئولان می‌خواهند به مردم بگویند و آنچه مردم می‌خواهند به گوش مسئولان برسانند به شمار می‌رود.

دست‌های پرتوان و ذهن‌های خلاق یک خبرنگار کار این قلم را ساده‌تر می‌کند اما…

انتظار افکار عمومی از جامعه خبری و جامعه‌ رسانه‌ای به اندازه‌ای زیاد است که بر فشار کاری و استرس خبرنگاران که اعضای این جامعه هستند می‌افزاید.

حتی مشاهده کار طاقت فرسا و پر اضطراب خبری برای افرادی که از این خانواده نباشند سخت است، اما علاقه به این حرفه موجب می‌شود که با وجود تمام مشقات مالی، خبرنگاران از روحیه‌ای لطیف، زیبا و هنرمندانه برخوردار بوده و قلم هایشان را جز برای صداقت نگردانند.

ارزش کار هر خبرنگار به ارزش قلمی است که به کار می‌گیرد و راهی که وی برگزیده است را سامانی نیست به جز عشق به قلمی و صاحب قلمی که برایش برگزیده شده است.

شاید باورش سخت باشد اما فقط ۱۷ مرداد است که یاد خبرنگاران به زبان می‌آید و مابقی روزهای سال این رسانه‌ها و فعالان آن هستند که در کنکاش و تکاپو هستند اما کمتر دیده می‌شوند.

متاسفانه خبرنگاران از محروم‌ترین اقشار جامعه به لحاظ مادی و جایگاه‌های اداری به شمار می‌روند و نداشتن بیمه مناسب و حقوق و دستمزد ناکافی از مشکلات جدانشدنی آنها به شمار می‌رود.

از سویی امید می‌رود که همه اهل رسانه  و خبرنگار نیز به ارزش قلم واقف بوده و این روز را بهانه‌ای برای کنکاش در خود و فعالیت‌هایشان در نظر بگیرند.

نویسنده: الناز پاک‌نیا