پیش نویس آیین نامه وسایل حفاظت فردی لباس کار
- شناسه خبر: 21529
- تاریخ و زمان ارسال: 30 اردیبهشت 1397 ساعت 12:00
اصطلاحات مربوط به لباس کار
ماده ۲۱۸- فرسایش۱ : تغییر یک خاصیت و یا خواص اولیه مواد تشکیل دهنده لباس ایمنی در اثر گذشت زمان را گویند.
ماده ۲۱۹- سطح کارآیی۲ : شماره اختصاص یافته به سطح یا طبقه ویژه کار آیی لباس را گویند که با استفاده از نتایج آزمون درجه بندی می شود.
الزامات عمومی
ماده ۲۲۰- لباس ایمنی باید از طریق ارزیابی کامل شرایط محیط کار، نوع و فرآیند کار و نیز خطرات احتمالی محیط کار انتخاب شود.
ماده۲۲۱- هیچ قسمت از لباس کار کسانی که با ماشین آلات دوار یا در مجاورت آن ها کار می کنند، نباید باز و یا پاره باشد.
ماده ۲۲۲- آویزان کردن زنجیر ساعت و کلید ونظایر آن و نیز استفاده از شال گردن روی لباس کار اکیداً ممنوع است.
ویژگی های ارگونومی لباس کار
ماده ۲۲۳- مواد و اجزای تشکیل دهنده لباس ایمنی نباید برای استفاده کننده زیان آور باشند.
۱- Ageing
۲- Level of Performance
ماده ۲۲۴- لباس ایمنی باید راحت بوده و در عین حال حفاظت کافی را ایجاد کند.
ماده ۲۲۵- قسمت هایی از لباس ایمنی که در تماس با بدن استفاده کننده است، باید عاری از زبری، لبه های تیز و برجسته باشند تا تحریک، سوزش یا صدماتی را به وجود نیاورند.
ماده ۲۲۶- طراحی لباس ایمنی باید به گونه ای باشد که به طور صحیحی بر بدن استفاده کننده قرار گرفته واطمینان ایجاد کند که در طول زمان استفاده در جای خود باقی
مانده، عوامل محیطی بر آن تأثیر سوء نداشته، اجزای آن در حین حرکت وتغییر حالت اندام ها درحین کار از یکدیگر جدا نشده و انتظارات مورد نظر را به خوبی برآورند.
ماده ۲۲۷- لباس کار باید تا حد امکان سبک باشد به نحوی که به بازده و استحکام آن لطمه ای وارد نشود.
نشانه گذاری لباس کار (علامتگذاری)
ماده ۲۲۸- نشانه گذاری لباس ایمنی باید بر روی خود محصول و یا بر روی برچسبی که به محصول الصاق می شود، قرار گیرد.
ماده ۲۲۹- علامت لباس ایمنی باید خوانا و در معرض دید باشد.
ماده ۲۳۰- علامت لباس ایمنی باید به گونه ای باشد که در مقابل اثرات تمیز کردن و شستن لباس دوام کافی داشته باشد.
ماده ۲۳۱- علامت لباس کار باید شامل موارد ذیل باشد:
- نام، نام تجاری یا سایر مفاهیم شناسایی تولید کننده یا نماینده مجاز او؛
- مشخصات محصول یا نوع ماده و نام یا کد تجاری مواد تشکیل دهنده آن؛
- اندازه های اجزای لباس(Size)؛
- علایم تصویری.
ماده ۲۳۲- برای مشخص کردن نوع طراحی لباس برای یک خطر یا کاربرد خاص، باید در علامت لباس از علایم تصویری مربوط به آن استفاده شود.
ماده ۲۳۳- علایم تصویری لباس های ایمنی و نوع حفاظت آن ها در جدول ۱ آورده شده است.
لباس جوشکاری و فرآیندهای مشابه
ماده ۲۳۴- لباس ایمنی جوشکاری باید استفاده کننده را در برابر پرتاب قطرات کوچک گدازه های فلزی حاصل از جوشکاری یا برشکاری حفظ کند.
ماده ۲۳۵- لباس ایمنی جوشکاران باید به گونه ای طراحی شود که نواحی معینی از بدن مانند آستین ها، سطوح جلویی بدن و سطوح رویی تا حداقل بالای مچ را محافظت و از هدایت جریان برق از خارج به داخل جلوگیری کند.
ماده ۲۳۶- قسمت های فلزی لباس جوشکاری نظیر زیپ و دکمه باید روکش داشته باشند.
ماده ۲۳۷- نیم تنه (کت ) حفاظتی باید به قدرکافی بلند باشد تا قسمت های بالایی شلوار را بپوشاند.
ماده ۲۳۸- اگر لباس ایمنی دارای جیب باشد، باید موارد زیر درمورد آن رعایت شود:
الف – جیب های با دهانه خارجی (باز شو از بیرون) باید دارای در جیب باشند.
تبصره : دردو مورد زیر جیب ها می توانند فاقد در جیب باشند:
- جیب های کناری پایین تر از کمر که شیبی به سمت جلو و بیشتر از ۱۰درجه از درز کناری شلوار نداشته باشند.
- جیب تکی کوچکی که پشت درز کناری شلوار (پشت یک یا هر دو پا) قرار داشته و طول خط مستقیمی که دو سر دهانه آن را به یکدیگر وصل می کند، از ۷۵ میلی متر بیشتر نباشد.
ب – کلیه در جیب ها باید از بالا به پایین روی دهانه جیب کشیده شده و به خوبی دهانه را ببندد.
پ – هر در جیب باید ۲۰میلی متر عریض تر از دهانه باشد تا از تو رفتن و تا خوردن آن به داخل جیب جلوگیری به عمل آید.
ماده ۲۳۹- شلوارها نباید دارای چین خوردگی، پلیسه و یا لبه برگردان باشند.
ماده ۲۴۰- اگر شلوار دارای درز یا چاک کناری با دهانه باز و یا شکاف باشد، باید به طریق مناسبی پوشانده شود.
لباس محافظ در برابر حرارت وشعله
ماده ۲۴۱- لباس های محافظ در برابر حرارت و شعله فقط باید به همین منظور استفاده شوند.
ماده ۲۴۲- لباس های محافظ در برابر خطرات سطح پایین باید به طور دایمی پوشیده شوند و می توان آن ها را به گونه ای طراحی کرد که فقط قسمت هایی از بدن را که در معرض خطر شعله یا حرارت با شدت کم قرار دارند، حفاظت کنند.
ماده ۲۴۳- لباس های محافظ در برابر خطرات حرارتی با شدت بالا را به دو صورت می توان طراحی کرد:
- نوعی که حفاظت کامل را تأمین کند و برای مدت محدودی به
منظور انجام یک کار مشخص پوشیده شود، مثل لباس حفاظتی در نزدیکی کوره.
- نوعی که باید به طور مداوم پوشیده شود تا یک حفاظت محدود در برابر خطر بالای بالقوه ایجاد کند، مثل لباس حفاظتی کارگران ریخته گری.
ماده ۲۴۴- نوع لباس کار باید به طور صحیح انتخاب شود و نیز باید مدت زمان استفاده از آن محدود باشد و یا زمان تماس – در صورت امکان – محدود شود تا از استرس گرمایی ناشی از پوشیدن لباس جلوگیری شود.
ماده ۲۴۵- لباس حفاظتی برای آتش نشانی را می توان در دو نوع طراحی کرد:
- برای حفاظت کوتاه مدت در برابر خطرات سطح بالا مثل لباس های ورود به آتش
- برای حفاظت بلند مدت در برابر خطرات با شدت پایین
ماده ۲۴۶- لباس حفاظتی در برابر حرارت و شعله نباید به مدت طولانی قبل از قرار گرفتن در معرض حرارت یا شعله پوشیده شود.
ماده ۲۴۷- لباس حفاظتی در برابر حرارت و شعله را بلافاصله بعد از اتمام کار باید درآورد.
ماده ۲۴۸- استفاده از مواد زود گداز مثل نسوج ترکیبی از مواد پلاستیکی یا مواد ترموپلاستیک که در اثر حرارت ذوب می شوند، برای قسمت هایی از لباس حفاظتی در
برابر شعله و حرارت ممنوع است.
ماده ۲۴۹ – استفاده از مواد جاذب که ممکن است آب یا مایعات آتش گیر دیگر، گازها، گرد و غبار یا بخارات را جذب کنند، برای لایه های بیرونی لباس محافظ در برابر شعله و حرارت ممنوع است.
ماده ۲۵۰- در جاهایی که احتمال تماس با گازهای منفجره یا آتش گیر وجود دارد، باید از لباس هایی استفاده شود که احتمال تخلیه الکتریسیته ساکن از آن ها و تجهیزات دیگر وجود نداشته باشد.