کنترل خطرات ترافیکی و غیر ترافیکی جاده

مهندس مصطفی کاظمی طالخونچه، کارشناس سازمان آتش‌نشانی خمینی‌شهر

مدیرعامل شرکت امداد نجات فر آتش پاد

Kazemimostafa2012@Gmail.com

 

کنترل خطرات ترافیکی و غیر ترافیکی جاده

الف) کنترل خطرات ترافیک: یک حادثه تصادف همواره باعث به وجود آمدن مشکلات و گره‪های ترافیکی زیادی می‌شود. هرگاه تصادف در یک مسیر دوطرفه رخ دهد، اغلب جاده به وسیله خود خودروهای آسیب‌دیده و یا قطعات ناشی از برخورد آنها، به طور کامل مسدود می‌شود. کمترین بار ترافیکی به صورتی است که بخشی از مسیر مسدود شده و در نتیجه وسایل نقلیه‌ای که در دو جهت درحال عبور می‌باشند، مجبور خواهند شد از یک باند جهت تردد استفاده نمایند. این وضعیت باعث کندی در تردد خودروها شده و مشکلات زیادی را به وجود می‌آورد. در صورتی که تصادف‌ها در یک بزرگراه سه یا چهار بانده رخ دهد، ممکن است ناچارا تردد وسایل نقلیه بزرگراه در یک باند ادغام شوند که در این صورت به ترافیک سنگینی منجر خواهد شد.

در جاده‌های اصلی، یک تصادف کوچک ممکن است مشکلات ترافیکی بسیار پیچیده‌ای را ایجاد نماید. در این حالت، علاوه بر موانع فیزیکی، مانند: قطعات فلزی بدنه خودرو، گاردریل کنار جاده و یا ذرات شیشه اتومبیل‌های آسیب‌دیده، رانندگان کنجکاو که برای دیدن حادثه سرعت خود را کاهش می‌دهند، بر مشکلات تردد می‌افزایند. وقتی یک تیم امدادرسانی در صحنه حادثه حضور داشته باشد، معمولا تعدادی امدادگر کنترل ترافیک و تردد خودروها را به عهده می‪گیرند. اما زمانی که نیروی انسانی و امکانات محدود باشد، مثلا فقط یک دستگاه خودرو نجات در صحنه حضور داشته باشد، چه باید کرد؟

در این صورت و در شرایطی که پلیس در صحنه حضور ندارد، با توجه به محدودیت نیروی انسانی، لازم است به کلیه فعالیت‌های نجات و مراقبت ویژه امداد، نسبت به سایر فعالیت‌ها اولویت داده شود. البته این بدان معنا نیست که یک گروه دو نفره نمی‌توانند طرح اولیه کنترل خطرات ترافیکی، مانند: هدایت خودروها برای عبور از صحنه را اجرا نمایند. یا در صورت لزوم جاده را مسدود کرده و یا مسیر انحرافی فرعی ایجاد نمایند. البته این فعالیت‪ها توسط سایر افراد تیم‌های امدادرسانی می‌تواند ادامه یابد. یک راه‌حل ابتکاری بکارگیری افرادی است که در صحنه تصادف به عنوان ناظر حضور دارند. یعنی به جای آنکه حساسیت ناظران ‪می‌توان برای برقراری نظم در محل استفاده کرد.

هوای نامناسب، تاریکی و پوشش گیاهی در راه و نیز پیچ و خم‌های جاده از جمله موانعی می‌باشند که باعث می‌شوند دیگر وسایل نقلیه در حال حرکت، از وجود حادثه در منطقه، قبل از ورود به محدوده تصادف، آگاه نگردند. وجود چراغ‌گردان خودروهای امدادی یا چراغ‌های هشداردهنده زمینی در مسیر، می‌تواند توجه رانندگان دیگر را زودتر و قبل از رسیدن به منطقه حادثه به خود جلب نماید. اگرچه چراغ‌گردان خودروها اولین ابزار موثر در کنترل تردد خودروها می‌باشد، اما باید هرچه سریع‌تر نسبت به مستقر نمودن علائم و ابزارهای هشداردهنده ترافیکی دیگر اقدام نمود. به خاطر داشته باشید قبل از هر اقدامی باید خودروی نجات در موقعیت مناسب استقرار یابد.

کنترل خطرات ترافیکی و غیر ترافیکی جاده

ب) استقرار وسیله نقلیه امدادی: معمولا در صحنه تصادف، عمل استقرار خودروی نجات به راحتی انجام می‌شود. تنها محل مطمئن برای استقرار خودروی نجات در صحنه تصادفی که در شهر رخ داده است، در کنار خیابان می‌باشد.

در جاده، به دلیل سرعت بالای خودروها و باتوجه به آنکه تیم نجات مجبور به حضور در محل وقوع صحنه تصادف می‌باشند، می‌توان وسیله نقلیه امدادی را در مسیر عبور سایر وسایل نقلیه به گونه‌ای که به عنوان محافظ محدوده عملیات باشد، قرار داد. در این حالت کلیه نکات ایمنی و ترافیکی را می‌بایست در صحنه تصادف لحاظ نمود. درصورت ورود خودروهای پلیس، می‌توان آن‌ها را در قبل از محل خودروی امدادی و در مسیر ترافیک ورودی استقرار داد.

هر کدام از واحدهای امدادی برای استقرار وسیله نقلیه خود، روش‌های از قبل تعریف شده‌ دارند. این روش‌ها بایستی به آگاهی کلیه اعضاء رسانیده و دائما تمرین شوند. حالت‌های مختلف برحسب تقدم و تاخر واحدهای امدادی وارد شده به صحنه حادثه، در قسمت بعدی توضیح داده می‌شود.

ادامه دارد …..